Azınlıklar ve farklılıkların yönetimi konusunu hukuki ve tarihi bir perspektiften inceleyen bu kitap, ülkedeki farklı etnik, dilsel, dini toplulukların yeterince korunmaması ile talep ve ihtiyaçlarına yer açılmamasının en önemli sebebinin devletin kurucu felsefesi olan Türk Milliyetçiliği ve bunun ülkedeki sosyal, politik ve hukuki yapı üzerindeki derin nüfuzundan kaynaklandığını ortaya koymaktadır. Yüksek yargı kararlarıyla ete kemiğe bürünen ve meşrulaştırılan bu milliyetçiliğin, ulus, vatandaşlık, azınlık kavramları ve politikaları üzerindeki etkisinin boyutlarını mercek altına almaktadır. Devletin sivil milliyetçilik iddiasını sorgularken, ülkedeki mevcut siyasi ve hukuk düzeninin uluslararası hukukun insan hakları ve azınlık hakları alanında ulaştığı seviyenin ne kadar gerisinde kaldığını gözler önüne sermektedir. Son yıllardaki hukuki ve siyasi gelişmelere ışık tutan bu çalışma, bu alanda önemli bir yer bularak büyük bir boşluğu dolduracaktır.

Giriş

BİRİNCİ BÖLÜM Osmanlı İmparatorluğu ve Farklılıkların Yönetimi

1.1. Millet Sistemi

1.2. İmparatorlukta Çoğulculuğun Kaynağı Olarak “Örgütsel Çeşitlilik”

1.3. Osmanlı İmparatorluğu’nda Yeni Kavramların Ortaya Çıkışı

1.3.1. Eşitlik İdeali

1.3.2. Hukuki Merkezîleşme ve Modernleşme

1.3.3. Kolektif Kimliklerden Bireysel Vatandaşa: Osmanlılık ve Kimliğin Dönüşümü

1.4. Osmanlı Milletinin Etnik-Dinî Sınırlarının Ortaya Çıkışı

1.5. İttihat Terakki Cemiyeti Dönemi ve Çoğulculuğun Sonu

1.5.1. Dil Milliyetçiliği

1.5.2. Ekonomik Milliyetçilik

1.5.3. İskân Siyaseti

İKİNCİ BÖLÜM Türk Ulus-Devletine Geçiş

2.1. Milli Mücadele Siyasi Söyleminde Müslüman ve Gayrimüslim Azınlıklar

2.1.1. Gayrimüslimler

2.1.2. Kürtler ve Diğer Türk Olmayan Müslümanlar

i. Kürtler

ii. Aleviler

2.2. Lozan Barış Konferansı ve Antlaşması, 1922-23

2.2.1. Nüfus Mübadelesi

2.2.2. Ermeni Mültecilerin Geri Dönüşü, Yetim Ermeni Çocuklar ve Emvali Metruke Meselesi

2.2.3. Lozan ve Müslüman Azınlıklar

2.2.4. Konferans’ta Kürtler ve Musul Sorunu

2.2.5. Lozan Antlaşması

i. Eşitlik

ii. Din Özgürlüğü

iii. Dil Hakları

iv. Diğer Özel Haklar

v. “Mütekabiliyet” (Karşılıklılık)

ÜÇÜNCÜ BÖLÜM Türk Ulus-Devletinde Farklılıkların Yönetilmesi, 1923-1960

3.1. Kültür Milliyetçiliği: “Kültürel Açıdan Türkleştirme”

3.1.1. Dil Politikaları

i. Türk Dilinin Standartlaştırılması ve Genelleştirilmesi

ii. “Soy Adı Kanunu”

iii. Yer İsimleri

3.1.2. Tarih Üzerinden “Türk”ün Yeniden İcadı

3.1.3. Geleneksel, Dinî ve Sosyal Yapıların Ortadan Kaldırılması

i. Dinî Yapılar

ii. Azınlık Vakıfları Meselesi

3.1.4. Hukuki Çoğulculuğun Sonu

3.2. Ekonominin Türkleştirilmesi

3.2.1. Kanunlar Yoluyla Ekonomik Türkleştirme

3.2.2. Kanun Dışı Yollarla Ekonominin Türkleştirilmesi

i. 1934 Trakya Olayları

ii. 6-7 Eylül 1955 Olayları

3.3. Asimilasyon ve Türkleştirme Politikaları

3.3.1. İskân Yoluyla Türkleştirme

3.3.2. Umumi Müfettişlikler

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM Kanunlarda Türk Etniği ve Sivil Milliyetçi Devlet Miti

4.1. Kanunlarda “Türk” Kavramının Etnik Sınırları

4.1.1. 1924 Anayasası

4.1.2. 1961 Anayasası

4.1.3. 1982 Anayasası

4.2. Kanunlarda “Türk Soyu” Kavramı

4.2.1. “Türk Soylu” Yabancıların İmtiyazlı Statüsü

4.2.2. Türk Soylular, Göç ve Göçmen Politikaları

4.3. Hukuki “Ötekileştirme”de Türk Dilinin Rolü

 4.3.1. Eğitimde Dil

4.3.2. Radyo-Televizyon Yayıncılığı

4.3.3. Siyaset ve Kamusal Yaşam

4.3.4. Özel Yaşam

i. Soyadı Davaları

ii. Önad Davaları

4.4. Türk Dilinin Mutlak Hâkimiyetinin İstisnaları

BEŞİNCİ BÖLÜM Anayasa Mahkemesi Kararlarında Millet/Ulus, Azınlık ve Vatandaşlık Kavramları

5.1. Siyasi Parti Kapatma Davaları

5.2. Azınlık Hakları Perspektifinden Anayasa Mahkemesi Kararlarının Yeniden Okunması

5.2.1. “Millet” ve “Türk Milleti” Kavramları

i. Millet

ii. Türk Milleti

Türk Millet Tanımının Dışındaki Gayrimüslim Azınlıklar

Türk Milleti İçinde “Eritilmiş” Türk Olmayan Azınlıklar

5.2.2. Anayasa Mahkemesi’nin Azınlık Kavramına Yaklaşımı

5.3. AYM’nin Algısında Kürtler ve Azınlık Hakları

5.4. Azınlık Hakları Vatandaşlık, İnsan Hakları ve Demokrasi İlişkisi

ALTINCI BÖLÜM Türk Hukukunda Eşitlik ve Ayrımcılık  ve Irkçılık Karşıtlığı Kavramları ve Uygulamaları

6.1. Kanun Önünde Eşitlik

6.1.1. Türk Hukukunda ve Yargısında Eşitlik Kavramı

6.2. Ayrımcılık Yasağı

6.2.1. Türk Hukukunda Ayrım (Distinction) ve Ayrımcılık (Discrimination) İkilemi

6.3. Kanunlarda ve Yargı Kararlarında Ayrımcılık Yasağı

6.3.1. Ekonomik Etkinliklerin Yürütülmesinde Ayrımcılık Yasağı

6.3.2. “Nefret Suçları”

i. Nefret Söylemi ve Grupların Tahkiri (Group Defamation)

 ii. Dinî Grupları Tahkir

6.3.3. Kin ve Düşmanlığa Tahrik

6.3.4. Türklüğü Aşağılamak

6.4. Kanunlarda ve Mahkeme İçtihatlarında Irkçılık

6.4.1. 1944 Davası: Türkçülük Davası

6.4.2. “Azınlık Irkçılığı” Kavramı ve Kürtler

Sonuç

Kaynakça

Dizin

Türk mevzuatı, kanun gerekçeleri, mecliste kanunlar üzerinde yapılan tartışmalar ve yargı organlarının kararları göstermektedir ki, dini ve etnik aidiyetler kanun yapıcılar için her zaman önemli olmuştur, ve hukuk sistemi bu konudaki devletin hassasiyetleri üzerine kuruludur. Yani sizin etnik veya dini kökeninizin ne olduğu, soyunuzun kökleri vs. yasal statünüzün ve haklarınızın belirlenmesinde önemli olmuştur yasa koyucu için.
Avukat Derya Bayır, 12 Mayıs 2017, Agos

http://www.agos.com.tr/tr/yazi/18493/nefret-soylemi-devleti-ve-cogunlugun-hassasiyetlerini-korumak-icin-kullaniliyor

Bu güncel çalışma, modern Türkiye’de yasaların ve yargı organlarının  azınlıklara karşı ayrımcı uygulamalarını  ortaya koymaktadır. Devletin, milliyetçi ve üniter politikalarının kanunlar ve mahkemeler aracılığıyla nasıl desteklendiğini ve desteklenmeye devam ettiğini ustalıkla belgelemektedir.
Şevket Pamuk, Boğaziçi Üniversitesi

Bu eser, Türk Hukuk Sistemi’nde, etnik ve dinî azınlıkların Türkiye Cumhuriyeti tarafından nasıl yönetildiğini anlamamızı sağlamaya ciddi bir katkı sunmaktadır.
Maleiha Malik, University of London

_

Derya Bayır

İstanbul Hukuk Fakültesi’nden mezun olan Derya Bayır, bir süre İstanbul’da avukatlık yaptı. Özellikle insan hakları davaları ile ilgilendi, ve birçok davayı Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’ne taşıdı. Yüksek Lisansını İtalya’da European Inter-University Centre for Human Rights and Democratisation’da tamamladıktan sonra doktorasını İngiltere’de Queen Mary University of London, Hukuk Fakültesi’nde yaptı. Negating Diversity: Minorities and Nationalism in Turkish Law başlıklı doktora tezi, 2012 yılında London School of conomics and Political Science Üniversitesi, Çağdaş Türkiye Çalışmaları Doktora Tezleri Yarışması’nda, 2010-2011 yıllarında Avrupa üniversitelerinde Türkiye üzerine yazılmış en iyi doktora tezleri arasında ikincilik ödülünü kazanmıştır.